Düşündükçe merak ediyorum daha ne kadar garipleşebilir herşey diye. Aslında sanırım bugün mantıklı birşeyler düşünmeye başlamış olabilirim ama çok emin değililm bundan =) belkide ben yanılmışımdır ve haklıdır insanlar.

Herşey tesadüf işte..
Dün ipod'um bozuldu. Bende bugün okula götürmedim onu, ama müzik dinlemeden ders çalışamadığım(yemek yiyemediğim, düşünemediğim ve anlayamadığım) için bi arkadaşımdan ipodunu istedim. Shuffleda takılırken bir anda karşıma çıkan bir şarkının beni bu kadar etkileyeceğini tahmin edemezdim. Önce midem bulandı çok kötü hissettim kendimi, sonra çıktım dışarı biraz hava aldım. Geri geldim bir kez daha dinledim, anlamadım. Sonra bir kez daha ve bu sefer gülümsemeye başladım. Eve geldiğimde Ares'den şarkıyı indirdim ve şu anda belki bugün 20. defa dinliyorum. Her defasında daha değişik bir şekilde anlıyorum herşeyi.

Belkide haklıydı.

yarın sahilde güzel bir yürüyüş yapacağım, uzun..
o zaman düşünürüm, yarın yazarım mesela..

neden yazıyorumki oku diye birilerine kakalamadıkça ben bu yazıları gerçekten okuyan kimse varmı? hiç sanmıyorum. ama olsun ben takılıyorum işte.

o zaman takıliim ben.
ama düşmiim bu sefer.
lütfen.

bi gece daha

uykusuzluk ne kadar zor birşey. 2 de yatıyorum ve saat bile kurmadan 7 de kalkıyorum, her gece yatakta saatlerce dönüyorum kafamdaki tek bir soruyla:
ben bunları hakedecek ne yaptım?

1.01

Stereophonics dinleyip öldüğünü hayal etmek gibi bişey.
İçinde kabaran bi mutluluk dalgası da olabilir.
Ya da belki herşeyi boşvermişliğin verdiği rahatlama.
Belkide hiç bişeydir öylesine bi andır.
Ya da müzik bağımlılığının getirdiği bir alışkanlık.
Sesi açarsın
Sesi kısarsın
Nasıl yaparsan yaparsn o şarkıyı duyunca bir gülümseme yerleşir dudaklarına
Tebessüm etmek derler ya, öyle bişey işte.

Ve derki:
and i, i miss you now. - stereophonics