sıçtım mavisi deja-vu'su. sınava 31 saat kala orus cenabetus kavramına yeni bi boyut kazandırıyorum. hayat çok zor

fazla ders çalışıp az dışarı çıktığımı anladığım an, saat 4.52'de gökyüzüne bakıp, evde yalnızken bi anda AAA SIÇTIM MAVİSİİİİ! diye coşkuyla bağırıp gülmeye başladığım anla aynı dakkaya denk geliyo.

sen hayatı çok ciddiye almışsın, pek bi sevmişsin bağlanmışsın.
bilsen ki bir gün ne o gözler açılacak bir daha, ne de o nefes akacak vücudundan,
belki o zaman şükredeceksin perdeyi araladığında içeri dolan o gün ışığına.

ama sende benim gibisin, bencilsin
kaybetmeden anlamıyorsun hiçbirşeyin değerini
ama bazen çok geç olduğunda herşey için sadece "ne anlamı kaldı ki şimdi?" diye sorarsın kısıp gözlerini.

sor bana pişmanmıyım

of be. dün bitti, gün oldu, ben hala şu yatakta oluşturduğum çukurdan çıkamadım. aslında çıksam neler yapıcam. şaka şaka, bi bok olucağı yok. kalkıp ders çalışıcam.
 pek konuşasım yok, çok saçmalayasım var.
hayat zor falan filan