Ben..
Uzaktayım, senden, ondan ve herşeyden. Ben biz'den uzakdayım, isimsiz sokaklardan ve bütün o kalabalıktan, hayatın o yalancı yangın alarmı gibiyim ben, bir dedikoduyum ve o dedikodudan duyulan rahatsızlığım. Ben bir hayalim, ben senin hayalinim, hiç kimse asla bana sahip olamayacak, o denlide gerçeğim. Ben aynadaki bir yansımayım, ellerinle boşluğa dokunduğunda hissettiğin şeyler dışındaki herşeyim. Umarsızca ağlarken tutunmak istediğin bedenim ben, hergün istemeden aklından geçen düşünceyim.
Hayatında olmasını istediğin kadar istemediğin herşeyim ben ve sen..
sen beni bitiriyorsun.
ruhumu alıyorsun, uzaklara sürgünlere yolluyorsun onu
kalbimi alıyorsun, parçalıyorsun onu
beni alıyorsun, bitiriyorsun benliğimi..
Ve bugün..
Kesifleşen düşünceler arasında bir hayalet gibi süzüldün hayal sahneme, sıkıca saracağını sandığım ruhunun kolları hırsla itti beni senden uzaklara ve bugün...
Ruhum ellerimin arasındaydı, bedenime girmeden önce gördüm onu kırgındı, ama yılmamıştı.. Affetti beni bütün benliğiyle, biz yine bir olduk o ve ben, ben ve o, şimdi bakıyorumda ben aslında o'yum, tıpkı sen ve herhangi birisi olduğum gibi. Ruhum beni affetti. Kalbimi topluyor şimdi, yarına biter onarımı ve sonra dileğim ümitlerin hayallerin ile git uzaklara..
Hayır diye bağırıyor kalbim, kan revan içinde gitme beni bırakma.. Alışırsın diyor mantığım sensizliğe olduğu gibi sonsuzluğa.. Ne yapmalıyım diyor beynimdeki ses, vicdanım suskun sen onun için bir hatasın diye fısıldarken kulağıma tüm bunlardan kaçıyorum ardıma bakmadan, unutmak için, unutulmak için bekliyorum, ümitsizim, umutsuzum, hayallerimi yıktılar..
Sarılıp bana dudaklarınla, herşeyi unutturman eskisi gibi.. Senin için olduğum herşey aslında hiçbirşey olmadan önce..
Kurtar bizi..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder