hani en baştan başlamak istersin ya.
sessiz, sakin. bir anlık bir istektir belki, sonra kaldığın yerden devam edeceğini bile bile..
açıklama yapmak zorunda değilsin, bende değilim ki. aslında başlamak zorunda bile değiliz, ya da bitirmek. zamansızlık ne kadar korkunç olabilir ki? hararetli bir nefret duygusuna rağmen bir anda gülümsemek ve merhaba demek ne kadar zor olabilir? ya da karşındaki seni en iyi tanıyan insan da olsa sanki ikinizde birbirinizi tanımıyormuş gibi davranmak. ne de olsa sen bensiz bir hiçsin, üretkenliğin özentiliğinden ibaret, kişiliğin ise toplama bir albüm niteliğinde.
en baştan başlamak isterdim. sen hayatıma giremeden de çıkartmak isterdim seni herşeyin içinden.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder