Uzun zamandır bağdaş kurarak oturmamıştım. Bugün değişmek istedim, eskisi gibi olmak. Sanırım o yüzden bütün gün bağdaş kurarak oturdum sadece. Hiç sigara içmedim, eskisi gibi. Uzun zamandır placebo dinlememiştim. Şu anda onu dinliyorum, düşünüyorum. Hatırlamak istediğimiz ve istemediğimiz şeylerle dolu hayat, en başta tepilmiş fırsatlar, kaybedilmiş aşklar, geriye kalanlar ve anılar olmak üzere. Hayatımızı birşeyler üzerine kurmaktan bu kadar zevk alacak şekilde yaratılmış benlikleriz biz, ama atlanan bir nokta olduğuna inanıyorum, bu derece bağımsızlığa düşkün benlikler olan insanlar neden yalnızlıktan bu kadar korkarlar?
Eve dönüş inancı nereye kadar gerçekten bu korkuyu bastırabilir?
Korkular sadece bir "çift" ya da "aile" olmak için birer bahanemidir?
Sahiplenilmemek yalnız kalmakla aynı şeymidir?
Evet belki bir gün öğreneceğim.. Sanırım..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder