anı

biraz garipti ama en azından gerçekti herşey hayatta.
ölmeden önce bu kadar ileri gidebileceğini düşünmezdim iddamızda, her gece rüyama girerdi saatlerce sohpet ederdik. zaten sadece onun yüzünden, biraz kaçmak biraz da onun olmak için günlerce uyumazdım.
her uyuduğumda yanımda olduğunu bildiğim için olsa gerek bi huzur gelirdi içime, öyle ki huzursuzlık gibi bişey. Sen arkamı dönüp giderken ben sana dönüp bakmadığımda.
Uykuya daldım.

günaydın dedi ince bir ses, tanıdık olup olmadğından hiç emin değilim ama güvendim ona. elimi tuttu, nereye gidiyoruz dedim.
sus dedi, sus konuşmak dediğin zaman kaybı.
kapattı gözlerimi, boğazımda bir soğukluk hissettim.. Ilık bir şeyler aktı sanki, çok hissedemedim neler olduğunu ama tekrar gözümü açtığımda sesin sahibi karşımdaydı. Güzel bir kadındı bir o kadar da genç. Erken tükettin hayatını dedi, cesedim güzel kalsın isterdim hep dedim. Hallederler merak etme dedi, güldük. Ne kadar çok benziyorsun bana hiç farkettinmi dedi, bilmem seni ne kadar tanıdığımdan bile emin değilim dedim.
Aslında beni çok iyi tanımalısın ben senim dedi bana.
Ben olsaydın bilmezmiydim dedim, benim bilmem ikimizede yetmezmiydi dedi. Saygı uyandıran bir duruşu vardı onun. Günahların varmı dedi, çok dedim. Pişmanlığın dedi, yok dedim. Hayatta geri dönmek isteyeceğin şeyler dedi, sadece bir kaç insan ama bensiz yapamayacaklarını sanmıyorum dedim. Zaten her zaman bağlanmakla ilgili problemlerin olmuştur dedi, olmazmı dedim. Biraz sevmen lazım, biraz güvenmen lazım dedi. Geçti benden dedim. Seviyorum ama merak etme dedim, uzun zaman olmuştu ama seviyordum birisini gitmeden önce..
Onu özliyebilirim belki dedim..
Olabilir dedi. Olabilir dedim.
Ağlamayacaksın öyle değilmi dedi, emin değildim. Hayır dedim.
Hadi gidelim dedi, elimi tuttu. Oturdum, önümden hayatım geçti. İlk ve son geçti önümden, gülümsedim. Bazen ne kadar zorlaştığnı hayatın unutmuştum tekrar görünceye dek, küçük çocuklarınne kadar acımasız olduğunu ve büyüdükçe gururlarını da kaybettiklerini, aşşağılık küfürleri ve dedikodularıyla yıktıkları gerçekleri izledim.
Mutluyum, bitti dedim.
Onu özliyeceksin dedi.
Ben onu asla kaybetmeyeceğim dedim, o hep benim içimde.
Biliyorum dedi, bir gün yanına gelecek.
Gözlerimizi kapatıp umduk beraber.
Gözlerimizi açtığımızda sahil kenarındaydık, birlikte yatıp yıldızlara bakıyorduk. Hiç birinin adını öğrenemedim dedim. Boşver bende dedi. Adalara baktık. Onları da bilmiyorum dedim. Olsun dedi. Hayat güzeldi değilmi dedi, çok dedim.

Olsun dedi, olsun varsın..
bitsin, gelecekler zamanla.
özlüyorlar seni, merak ettiğin buysa.
çok ağladı hiç ummadğın insanlar dedi..
Doğum günüm olsaydı yüzüme bile bakmazlardı dedim, güldü.
Herşey değişir dedi.
değişsin dedim, bensiz değişsin.
sen bekle, büyü burda dedi. gitti

durdum uyyudum, uyandım. kök saldım, up uzun koolarım oldu sayısız. yemyeşil yapraklarımı sallandırdım söğüt bedenimden. dostlarım altımda ağladılar, ailem altında ağladılar saatlerce, bir kaç kişi gelmeye devam etti taşımın başına, ama herkes en çok ağacımı sevdi, orada saklanıp izliyordum bazen onları, biliyorlardı sanırım.

ne kadar kaçarsalar kaçsınlar, hep içlerinde bir yerlerde yaşattıkları sürece duracağım ben.
çünkü bir anıyı öldüremezsin..