3 Ağustos 2010 Salı

12.36

Hep söylerim, insan hayatta bencil olmalıdır diye. Sen bencil olmazsan kendini düşünmezsen, kim düşünecek seni derdim, kim umursar senin yaşadıklarını senden başka? Tabii ki bencil olmalı insan, kendi kendini umursaması için gerekiyor bu derdim, ta ki hayatımda tanıdığım en bencil insanla tanışıncaya dek. Kendisine acımaktan ve acındırmaktan başka birşey yapmıyordu en başta, sonra zaman geçtikçe birazcık daha korkunçlaştı durum. Artık kendisine acımakla kalmıyor, insanları suçluyor ve aşşağılıyordu-çünkü o her zaman(!) haklıydı. Ve yine kendisi "çok" haklıyken kaybetti beni. Sorsanız çok umurundamı diye hayır derim, ama bana birşey öğretti (her giden gibi.) ÇOK BENCİL OLMAK KÖTÜDÜR, etrafındaki insanları küçümsemek, onlarla konuşmamak ve herşeyde "haklı" olmak güzel bişey değildir. Umarım ASLA öyle bir insan olmamışımdır ve olmam da çünkü bazen herşey haklı olmak değildir.

Hiç yorum yok: