hayat sana limonu verir, sonra da sen onun sana ne verdiğini anlayıncaya kadar gözüne sokar.

 bir de kaldırırsın ki kafanı, hava hala sıcacık, kelebekler, çiçekler, böcekler hala ortalıkta. hayat devam ediyo ve aslında ortada üzülecek hiç bişey yok, çünkü hiç kimse hiç bişey kaybetmemiş zaten =)
 ve sen bunu gördüğün zaman tekrardan bütün içtenliğinle gülümsemeye başlayabiliyorsun. doğru zamanın geldiğini, artık hayatına kendi başına ve en çok kendini severek devam etmen gerektiğini görüyorsun.

 son trene yetişebilirseen, eyvallah. yetişemezsen de sıcacık yatağında bir gece daha uyuyup, yeni günün sabahında kulağında o güzel müziklerinle tekrardan beklemeye başlarsın o treni. hayat senin değil mi, yap işte istediğini!