Kim nerde mükemmel insan görmüş de herkes birbirini bu kadar düzeltmeye çalışır olmuş anlamıyorum ki.

 Vallahi son 1 haftadır artık İstanbul burnumdan geldi desem yalan olmaz, bu insanların büyük kısmı kafayı yemiş. Herkes kendi derdinde, sanki karşılarındaki insan değilmiş gibi kafasına estiğince hareket ediyo, vallahi o rahatlık kafasıyla belki çok mutlular ama inşallah hayatım boyunca ne ailem, ne de arkadaşlarım o kafaya erişmezler. Karşılarındakinin insan olduğunu görmezden geliyolar resmen, şaka gibi.

Ha sanki ben çok istiyodum herşeyimin düzeltilmesini, allasen, yani kim yaptığı herşeyin hata olarak görülmesinden hoşlanır ki? Herkes doğru yapıyo da bi manyak ben mi varım dünyada herşeyi yanlış yapan? Nolur o manyak olarak kaliim o zaman ben, bütün mükemmellikleriyle beni kendi halimde bıraksınlar valla, bana sıkıntı olmaz. Ama içime dert oldu yani şu halleri herkesin. Görüşelim diyolar, tamam diyorum. Buluşuyoruz, ama ne buluşma. Öğlen 2 de buluşucaz sanıyorum, akşam 9 da telefonum çalıyo hadi hazırsın di mi diye. ULAN. NE AYAKSIN SEN. LAN! diye cinnet geçiresim geliyo. hani bütün günümü sana ayırıcaktım, hani benim hayallerim vardı, garipçede kahvaltı edicektik, forum istanbulda akvaryuma gidicektik, galatada holgamın filmlerini bitiricektim, nooldu?? yalan oldu. Çünkü kimse kimseye napmak istersin demiyo. Herkes el altında ayak altında, birbirinin kıçın dibinde makyaj yapmazlarsa öleceklerini, kol kaslarını sıkmazlarsa sosyal hayalete dönüşüceklerine dair derin inançlarına bağlı kalarak 5 yere kitlenmiş ordan oraya takılıyo. Cidden, koskoca istanbul da yapıcak şey mi kalmadı? Cidden mi?

 Hani kaçı gitmiştir sultanahmet'in ordaki hayvanat bahçesine, hatta dolmabahçeye, kapalı çarşıya? O değil de onun yerine kanyona gidebiliriz. Ya da istinye parka.

 Y A   B İ   G İ T   Y A .

 Neyse. Tarihin arka odasını izliyorum şu anda, cidden bayılıyorum bu programa. Masal gibi tarih dinliyoruz daha güzeli mi var?

ben şimdi uyyicam. bi de bavul hazirlamayı bitiricem.
hayat zor falan filan.