Çok gördüm geçirdim. Yüzlerce 1.01, 23.23, 14.14 gördüm.
Portishead, Massive attack, Hooverphonics, Stereophonics.. Hepsi oldum teker teker.. En çok my child olmuştum, sonra angel oldum.. Sonra inertial creeps oldum.. Şimdi Undenied oldum.. Sonra ne olucam? Ben ben olucakmıyım? Yoksa hayatım boyunca o topladğm cd lerdeki şarkılarmı olucam.
Mutlumuyum, tartışabiliriz bunu. Göreceli olarak güzel bir hayatı olan pimpirikli bir insanım. Mutsuzmu yapar bu beni?
Yeni aldığım göz kalemlerim ve farlarım (hatta alırken aşk yaşadığım o güzel rujum bile) kayboldu. Hemde ben daha onları kullanamadan.
Hayatımda olmaması gereken bi kaç kişiyi hayatımdan çıkarttım, en olmaması gereken bi kaç kişiyle akrabayım.
Nil Karaibrahimgil'in şarkısı varya.. Akraba, akbaba.. Leş yiyiciler gibi.. Bizimkiler diriyken yiyolar.
Ağzı olan konuşur kuramı.. Kurammı o?
Kitap yazıyodum, iremlerde unuttum.. Berlinde o şimdi o dönünceye kadar başka bi yere yazıcam.. Ama sonra geçirmeye üşenicem kesin, kendimi biliyorum.
Ergenlikteki isyankar adi genci oynamam gerekirse; sanırım nefret edecek kimsem yok. Ben nefret etmeyi öğrenmedim hiç bir zaman ama her zaman intikamcı oldum ve kin tutmaktan da hiç bir zaman çekinmedim. Ama bu benim o insanları sevmediğim anlamına gelmiyor, sadece onlara karşı birşey hissetmiyorum.
Hani böyle insanlar olur, senelerce senelerce birliktesindir. Sonra bişey olur, silersin.
Eksikliğini hissetmemenin verdiği hissiyatı çok sevmesemde bağlanmakla ilgili bir çok problemim olduğunu kabul edebilirim. Özeleştiri yapmak güzel bişey, kendi hatalarımı yazıya dökmek.Nasılsa bi daha okumicam.
Herneyse.
İyi geceler.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder