14 Aralık 2010 Salı

eşşek kadar da yazmıştım halbuki.

Hani cuma benim sınavım yok. Cuma benim trenim yok. Hani bavul sıkıntısı çeken ben değilim. Ama bütün gün evde uyuyup uyanıp yemek yiyip tekrar uyuyan ayı benim. hani beynime sincapmı kaçmış, filmi şeetmiş o kadarını bilemicem de, son 2 hafta kala sınava hayvan gibi ders çalışıp hevesimi aldığımdan heralde, şimdi o masanın başına oturmak bana zor geliyo kardeşim. oturuyorum kırmızı kanepeye, kalkmicam diyorum. bu biticek öyle kalkıcam. aaa şuna da bakiiiim öyle kalkıcaaam diyorum. bakıyorum, yapıyorum, kalkamıyorum.

 ARTIK CUMARTESİ OLABİLİR Mİ LÜTFEN İSTANBUL ZAMANIM GELDİ!

Hiç yorum yok: