Artık yeni bi en sevdiğim şarkım var. Moby'nin temptation'ı.
Karanlıkta yanan bi çakmağı izlemek gibiydi sesini duymak
Ya da yumuşacık bir şeyin elinden düştüğünde bir anda parçalanıp dalga dalga kuş tüyleri gibi saçılması gibi yerlere,
bembeyaz tanecikler yüksek sesle kırılıp hiç ses çıkarmadan süzülerek kuş tüyleri gibi süzülürler yerlerde,
Uykudan uyanmak gibi, ama gün ışığıyla birlikte, gülümseyerek
Ya da sessizce ağlarken içinden gelen bi sesle dikleşip gülümsemek gibi
Çünkü gülümsemek aslında bir çakmaktır
Ve ne zaman sen karanlık bi odaya girsen sana iki şans tanır
Yakarsın herşeyi ve unutup gidersin
Ya da sadece aydınlatırsın herşeyi elinden geldiğince
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder