Hani her insanın bir becerisi olur, bazıları rol yapabilir, bazıları çok güzel şarkı söyler, bazıları beste yapar, bazıları her konuda kazanır, bazıları çok şanslıdır, bazıları çok güçlüdür, vs. vs.. Uzunca bir zaman kafa yordum herkes bu kadar şey yapabiliyor peki benim esprim nedir diye. Gecenin bi vakti düşünürken kafanıza dank eder ya hani, öyle bir an yaşadım bende işte ve yaklaşık 9999.. defa uyumayı denerken farkettim. Ben kaybetmeyi beceriyorum. Hemde öyle herşeyi ya da eşyaları değil. Bana mutluluk veren şeyleri. Yapımda var sanırisem herşeyi önce mahvedip sonra da kendimden uzaklaştırmak. Ama insanın kendi kabilyetlerini hor görmesi pek de iyi birşey değil sonuçta, o yüzden olsa gerek artık yakınmayacağım bu özelliğimden. Kimbilir, belki bir gün adam olurum, aklımı başıma toplarım ve kaybettiklerim için üzülmemeyi öğrenirim, hatta belki büyümeye karar veririm, yepyeni bir sayfa açarım taa ki onu da kaybettiklerimle paramparça edinceye dek yazarım üstüne hikayemi..
Ama bugün..
Umutla beklerim ben, yine gün gelir belki döner o kaybettiğimde uğruna o kadar sayfa harap ettiğim geçmişim bana.. Umut ederim, kaybedecek bir şeyim olmadığı için, Kaybetmekten korktuğumun dönmesini beklerken..
Hayal etmek beleş değil mi? Bokunu çıkartacaksın..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder